มีเรื่องเล่า................
เพื่อนของคุณพ่อคนหนึ่งนับถือศาสนาพุทธ วันหนึ่งกระทรวงศึกษาจัดกิจกรรมพาครูจากภาคอีสานมาเจริญธรรมที่วัดแห่งหนึ่งแถวปทุมธานี จากนั่นครูท่านนี้ก็ซรัทธาในแนวคิด แนวทางปฏิบัติของวัดนี้ หลังจากนั้นมีการไปมาหาสู่ตลอด
จากวันเป็นเดือน...จากเดือนเป็นปี...จากปีเดียวเป็นสิบปี...ได้มีการถวายมาโดยตลอดเพราะคำสอนของศาสนาคือ ควรบูชาบุคคลอันควรบูชา ศรัทธาต่อพระอารยสงฆ์ พระทรงฌาณสมาบัติ ได้เห็นพัฒนาการความเจริญรุ่งเรื่องของวัดนี้มาโดยตลอด
จากการถายจากเงินเล็กน้อยมาสู่เงินเก็บส่วนตัว...เงินเก็บส่วนตัวมาเป็นเงินเดือน... จากเงินเดือนมาเป็นเงินใช้สอยภายในบ้าน...เริ่มขายทรัพย์สินภายในบ้าน ที่ทาง มรดกรุ่นเก่า พระเครื่อง...ล่าสุดเห็นว่าขอเออรี่ราชการครูมาปฏิบัติธรรมเต็มตัว พักอาศัยในบริเวณวัด
พ่อเคยถามเพื่อนว่า...ทำไมถึงทำแบบนั้น คำตอบที่ได้รับคือ คนเราเกิดมาก็ต้องตาย ทรัพย์สินเงินทองเป็นของนอกกาย เอาไปก็ไม่ได้ เราควรจะสร้างทาน บารมี เราจะได้ไปเกิดในดุสิตบุรี อนาคตกาลจะได้มาเกิดในยุคพระศรีอาริย์ที่ธรรมกายสถานแห่งนี้ ด้วยเนื้อนาบุญที่นี่จะทำให้เราเกิดปัญญาในเร็ววัน แล้วก็ชักชวนคุณพ่อของผมมาเข้าวัดฟังธรรมในเครือของวัดนี้ที่มีแทบทุกจังหวัด...ในวัดไม่มีพระเครื่องให้บูชา ไม่มีชูชก ไม่มีกุมารทอง ไม่ปลัดขิก ไม่มีตระกรุดกระสุนปืน ไม่มีจิ้งจกสองหาง ตลอดจนของขลังชนิดต่างๆไม่มี มีแต่ธรรมะอันบริสุทธิ์และปฏิบัติที่นี่จิตที่สะอาด ใส สว่าง สงบ
คนลักษณะนี้จัดเป็นนักบุญเต็มร้อยหรือเมาบุญเต็มขั้นครับ
นักบุญเต็มร้อยหรือเมาบุญเต็มขั้น ???
เพื่อนของคุณพ่อคนหนึ่งนับถือศาสนาพุทธ วันหนึ่งกระทรวงศึกษาจัดกิจกรรมพาครูจากภาคอีสานมาเจริญธรรมที่วัดแห่งหนึ่งแถวปทุมธานี จากนั่นครูท่านนี้ก็ซรัทธาในแนวคิด แนวทางปฏิบัติของวัดนี้ หลังจากนั้นมีการไปมาหาสู่ตลอด
จากวันเป็นเดือน...จากเดือนเป็นปี...จากปีเดียวเป็นสิบปี...ได้มีการถวายมาโดยตลอดเพราะคำสอนของศาสนาคือ ควรบูชาบุคคลอันควรบูชา ศรัทธาต่อพระอารยสงฆ์ พระทรงฌาณสมาบัติ ได้เห็นพัฒนาการความเจริญรุ่งเรื่องของวัดนี้มาโดยตลอด
จากการถายจากเงินเล็กน้อยมาสู่เงินเก็บส่วนตัว...เงินเก็บส่วนตัวมาเป็นเงินเดือน... จากเงินเดือนมาเป็นเงินใช้สอยภายในบ้าน...เริ่มขายทรัพย์สินภายในบ้าน ที่ทาง มรดกรุ่นเก่า พระเครื่อง...ล่าสุดเห็นว่าขอเออรี่ราชการครูมาปฏิบัติธรรมเต็มตัว พักอาศัยในบริเวณวัด
พ่อเคยถามเพื่อนว่า...ทำไมถึงทำแบบนั้น คำตอบที่ได้รับคือ คนเราเกิดมาก็ต้องตาย ทรัพย์สินเงินทองเป็นของนอกกาย เอาไปก็ไม่ได้ เราควรจะสร้างทาน บารมี เราจะได้ไปเกิดในดุสิตบุรี อนาคตกาลจะได้มาเกิดในยุคพระศรีอาริย์ที่ธรรมกายสถานแห่งนี้ ด้วยเนื้อนาบุญที่นี่จะทำให้เราเกิดปัญญาในเร็ววัน แล้วก็ชักชวนคุณพ่อของผมมาเข้าวัดฟังธรรมในเครือของวัดนี้ที่มีแทบทุกจังหวัด...ในวัดไม่มีพระเครื่องให้บูชา ไม่มีชูชก ไม่มีกุมารทอง ไม่ปลัดขิก ไม่มีตระกรุดกระสุนปืน ไม่มีจิ้งจกสองหาง ตลอดจนของขลังชนิดต่างๆไม่มี มีแต่ธรรมะอันบริสุทธิ์และปฏิบัติที่นี่จิตที่สะอาด ใส สว่าง สงบ
คนลักษณะนี้จัดเป็นนักบุญเต็มร้อยหรือเมาบุญเต็มขั้นครับ